In mien zuiktocht noar geluk,
loop ik deurgaans aalweg stuk
op de simpele vroag wel ik bin
dat wat ik ooit kreeg
is ainzoam en leeg
en is 't zulfde
as wat ik ook nooit geven kin
'k Heb ellend mor n gevuil van mislukking en ellende
dat onbestemde deurgoan en gemis
'n verlangen noar 'n thoes, 'n poar waarme zaachte aarms
mor 'k wait gainains wat nou aiglieks laifde is
Dus run ik deur deur deur
tot 't paradies,
wat te laanger ik blief run'n
vuil ik ook gain konsekwenties
toch blief ik strunen, strunen, strunen
noar iets wat mie bindt,
want ik bin altied op zuik
noar wat ik toch nooit vind
Ik bin 'n overlever,
ik leef van stee noar stee
de draank misvormt mien leven
zodat ik mien verleden vergeet
Tussen onbegrip van mensen
en gain wait van holden van
mien verweer as 'n kadde in 't naauw
'k hol mie vast aan de gedachte
dat ik ooit mien rust nog krieg
want mien wegen laaiden mie
aaltied aargens noar tou!
Dus run ik deur deur deur
tot 't paradies,
wat te laanger ik blief run'n
vuil ik ook gain konsekwenties
toch blief ik strunen, strunen, strunen
noar iets wat mie bindt,
want ik bin altied op zuik
noar wat ik toch nooit
strunen, strunen, strunen
strunen, strunen, strunen
want ik bin altied op zuik
